วันศุกร์ที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2550

หวานซึ้งกินใจ


ไม่อยากให้ใครมาทุ่มเท กับคนเกเรอย่างฉัน ที่ปล่อยชีวิตให้ผ่านไปวัน++วัน เพราะไม่อยากให้ความสำคัญกับอะไร ก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ที่ไม่อาจมีค่าคู่ควรเธอได้ อย่าเลยขอเธออย่าให้ใจ เพราะเธอดูมีค่าเกินใครๆ ที่ฉันไม่คู่ควร จริง++จริง ความรักเป็นความรู้สึกที่บางครั้งก็อยู่นอกเหนือการควบคุมของความคิดเราจึงสามารถรู้สึกได้รักได้โดยใช้หัวใจรักแต่ขณะเดียวกันการแสดงออกและการกระทำต่างๆนั้นกลับต้องใช้หัวใจและสมองไปพร้อมๆกัน หัวใจ..จะคอยบอกว่าเรารักได้ สมอง..จะบอกว่ารักแล้วจะสามารถแสดงออกได้แค่ไหน มีบางครั้ง..ที่ชีวิตเราเกิดรู้สึกประทับใจใครซักคน ในเวลาที่เราไม่อาจทำอะไรได้ แม้มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย...เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่เราจะพบใครคนหนึ่งที่สามารถตอบตัวเองได้ว่าเป็นคนที่เราตามหามาตลอด และมันก็ยากพอๆ กับการ..มีเธอไว้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ถ้าเธอคือคนเดิม และเพิ่มเติมมันทุกวัน ก่อนที่จะรักคุณพร้อมที่จะอกหักหรือยังก่อนที่จะรักคุณพร้อมที่จะเลิกเจ้าชู้ได้หรือยังก่อนที่จะรักคุณรักหรือคุณหลงถามตัวเองก่อนเมื่อได้รักคุณปฏิบัติเหมือนก่อนที่จะได้รักหรือเปล่าเมื่อได้รักคุณอย่าเอารักไปรวมกับเซ็กซ์นะเพราะมันคนละเรื่องกันเมื่อได้รักคุณรักหรือคุณผูกผันกันแน่เพราะบางคนรักไปแล้วแต่ไม่กล้าบอกเลิกเพราะความผูกพันนี้แหละเมื่อไร้รักคุณจะกลับมาอยู่คนเดียวเหมือนเดิมได้เปล่าเมื่อไร้รักคุณพร้อมที่จะเปิดใจให้กลับคนอื่นรึเปล่าความรักไม่มีนิยามตายตัวไม่มีความหมายที่แน่นอนไม่มีความรู้สึกที่แน่วแน่ไม่มีใครรักได้เหมือนกันไม่มีการสอบไม่มีการลอกไม่มีแบบฝึกหัดไม่เข้าใครออกใครไม่มีให้ในพรสวรรค์และไม่มีเข้าใจอย่าแท้จริงว่า “รัก”คืออะไร

1 ความคิดเห็น:

Unknown กล่าวว่า...

นักเรียนโรงเรียนวัดเขาวัง
(แสง ช่วงสุวนิช)ด.ช.ญาณพงศ์ แก้วพรม